Margje en Roelof staon veur et manshoge hekke van nommer 9 en kieken as d’r ok een belle is. In de paol links zit een reustertien mit een knoppien d’r naost, mar as ze d’r op drokken gebeurt d’r niks.

Bi’j ien van de buren kriegen ze al wat infermaosie. Disse buurman is naachts wel es mit de hond buten omdat hi’j niet altied even goed slaopen kan. De man het een burn-out had en dat is d’r van overbleven.

De man op nommer 9 het neffens him wel een protte anloop, mar die kommen et meerst as et al wat begint te schiemeren. Hi’j bemuuit him niet mit de buren. Geregeld gaot et hekke elektronisch eupen en riedt d’r een zwatte Audi Quatro de dam uut. Een automaat, dus een waegen die je amper heuren optrekken. An et nummerbod kuj’ zien dat et alweer een ni’je is. De kleur blift etzelde, mar de buurman mit de hond het interesse in auto’s en zicht et an et nummerbod. Disse is mit twie letters veuran. Deur de donkerkleurige ruten kuj’ ok weinig geweer wodden. De man het ok nog een vrachtauto. Niet al te groot en op de ziedkaante staot te lezen dat hi’j haandelt in badkaemerspul.

An de westkaante van et huus staot een grote jaccuzzi. Dudelik ontbrekt et disse man an niks. Aachter et huus in de hoeke van de tuun is een kleine kas mit een bepaold soort grune plaanten d’r in en iene die op dat gebied bekend is, wet dat dat hennepplaanten binnen. Et is mar een kleine kas, dus et zal wel veur eigen gebruuk wezen.

Nog niet al te lange leden het de man naost et huus een soortement kennel bouwd. Daor zitten twie grote honnen in, die ommeraek te keer gaon as ze wat heuren wat onraod betekenen kan. Goed ofrichte dieren, die je liever niet los tegen kommen willen.

Zo now en dan lopt de man naor et bi’jgebouw. Hi’j lopt altied op cowboyleerzen en het zien haor in een stattien. Je kun zien dat hi’j al wat oolder is, want et wodt bovenop et heufd al wat dunner. In dat gebouw het hi’j een Appaloosa peerd, dat hi’j daegeliks aachter et huus bringt naor een klein kaampien laand, dat al aorig zwat is. Elke dag komt d’r een jong maegien om een posien mit et peerd de diek uut te gaon. As dat femilie van him is wet de buurman niet.

Wel is d’r vaeke naachts ok wat te doen. Dan branen d’r lochten en gaon d’r auto’s de dam in en uut. Dat is zeker haandel dat et daglocht niet verdregen kan.

De buurman, die zels ok een grote hond het, is d’r naachts es langes lopen, mar toen gongen die honnen op et arf zo te keer, dat hi’j rap deurlopen is.

Margje en Roelof besluten om et veur die dag mar zo te laoten en een aandere keer et es weer te perberen, al hebben ze d’r al niet zo vule nocht meer an. Ze overleggen mit heur baos op et gemientehuus en die vient ok dat ze et hier nog niet bi’j laoten moeten.

As ze de volgende dag weer anbellen is d’r een vrundelike vrouwestem, die antwoord geft en zegt dat ze van hatte welkom binnen. Even laeter gaot et hekke eupen en lopen Margje en Roelof naor de veurdeure. Daor staot een donker vrouwgien ze al op te waachten. Zo te zien is ze ofkomstig van de Filippijnen.

‘Kom mar veerder,’ zegt ze in wat gebrekkig Nederlaands.

’Ik ben Tanisja. Zeg et mar, wat is julie bodschap?’

Margje legt uut dat et de bedoeling is dat in de oolde laandbouwschoele een AZC kommen zal en de vraoge is now hoe de meensken in disse straote daor tegenover staon.

Et vrouwgien daenkt even nao en zegt dan, dat zi’j d’r muuilik bezwaor tegen hebben kan omdat zi’j oorspronkelik hier ok niet vandaon komt en dat zi’j heur man kennen leerd het op de Filippijnen. Daor hebben ze ok een huus en een gedielte van et jaor bin ze daor. Ze verwaacht dan ok niet dat ze d’r muuite mit hebben, mar ze zal et mit heur man overleggen. Dat as ze de aandere weke nog een keer weeromme kommen willen, dan is heur man ok weer thuus en dan het ze et wel mit him overlegd.

‘Mar foei, war is in mijn menier. Ga zitten lekker. Kopje koffie klaor. Willen koekje d’r bij? Ik ze vanmorgen gebakt.’

Veurdat Margje en Roelof et goed deur hebben zitten ze an de koffie mit een schaole boordevol koekies veur de neuze. Daor kommen ze ok niet vot zonder d’r een haandvol van eten te hebben. Nao et twiede koppien, moeten ze toch echt opstappen, want ze moe’n nog meer adressen bi’j langes.

‘Now dat vul me aenlik niet tegen,’ zee Roelof, ‘nao alles wat we te heuren kregen hebben, ha’k et niet zo positief verwaacht.’ Dat is Margje roerend mit him iens.

Vol goede moed gaon ze de weke daorop weer naor nommer 9 en bellen an bi’j de paol. Mittien beginnen de honnen ommeraek te blaffen.

‘Vremd,’ zegt Margje, ’veurige keer he’k hielemaole gien geblaf heurd.’

D’r komt gien geluud uut et reustertien, zo as de veurige keer. Ze bellen nog es, mar et ienige wat ze te heuren kriegen is et geblaf van de honnen.

As ze in de buurt naovraogen kun die heur ok niet wiezer maeken. Nao overleg op et gemientehuus, zullen ze et de aandere dag nog es perberen.

In de naacht nao et twiede bezuuk van Roelof en Margje is op nommer 9 alles in et volle locht. De buurman van veerderop die de slaop weer es niet vatten kan, besluut even een ommegien te maken en gaot es kieken, wat al dat locht te betekenen het. Hi’j het zien hond mar thuus laoten, want hi’j wil himzels niet verraoden. Hi’j waogt et d’r op en gaot in de hoeke, waor et wat hoger is staon en kan dan krek over de schutting kieken. De vrachtauto staat mit de laedkleppe eupen en een peer mannen lopen in en uut, mit de aarms vol deuzen. Ok staot d’r een peerdetrailer aachter de zwatt Audi Quatro. Et Appaloosa peerd wodt uut et bi’j gebouw haeld en de loopplanke opleided. Je kun him heuren hinniken as de kleppe dichtegaot. Praot wodt d’r amper, kennelik wet elkeniene wat him te doen staot. Et Filippijnse vrouwgien lopt mit aarms vol kleren of en an naor een zwatte Mercedes cabrio. De man mit et stattien het dudelik de leiding. Hi’j geft anwiezings bi’j de vrachtauto, waor alles staon moet. De deuren van de Audi staon ok eupen en daor verdwient wat kleingoed in. Omtrent drie ure nimt ien van de mannen een hond uut de kennel en zet him op et bi’jriedersplak van de vrachtauto. De aandere hond wodt veur in de cabrio zet. Dan gaon de hekken eupen en as eerste gaot de vrachtauto d’r uut. Dan et vrouwgien in de cabrio, waor et dak van dichte gaot. Et laeste gaot de man vot. Hi’j doet de veurdeure op slot, maekt nog een rontien om et huus en et bi’jgebouw en stapt dan in zien auto. Dan doven alle lochten en gaot hi’j de poort uut. As hi’j de weg opdri’jt gaon aachter him de hekken langzem dichte.

De rooie aachterlochten van de Audi is et laeste wat de buurman van veerderop zicht. Van slaopen komt now hielmaole niks meer.

As hi’j de aandere morgen Roelof en Margje lopen zicht, schiet hi’j ze an en vertelt wat hi’j naachts allemaole zien het.

‘Now dat is wel hiel vremd,’ zegt Margje. ‘Ik vun et zoe’n aorig vrouwgien en ze kon zokke lekkere koekies bakken. Ik hadde heur nog naor et recept vraogen wild. Zo ziej’ mar weer es, soms bin meensken niet zo as ze heur veurdoen.’

‘Ik bin beni’jd wat as hier aachterweg komt,’ zegt Roelof, ‘en as et huus ok verkocht wodt. Dan moe’we nommer 9 nog een keer bi’j langes. Ik daenke trouwens, dat de asielzukers dan al lange in de schoele wonen.’

Op de weerommereize gaon ze ok nog even op de hoeke over et schut kieken. Et huus zicht d’r now al wat verlaoten uut en et is d’r doodstille.

Koosje

Kommende weke kommen we in de kunde mit de bewoners van nummer 11.