Mien breurtien is een mongooltien
ik wete wel, mit zien ronde koppien
kikt hi’j een betien vremd uut zien ogen
mar hi’j is hatstikke lief.
Somstieden wodt hi’j wel nart en pest
Gelokkig het hi’j dat zels niet deur
Mar gelove mi’j oons dot dat zeer
him deert niks, hi’j lacht alle daegen.
Mien breurtein is een mongooltien
hi’j het altied wille, lopt wat briek
mar is hatstikke lief.
Et liekt of hi’j niet daenken kan
dot alles impulsief, zuukt waarmte
kroept elkeniene an.
Morgen is hi’j jaorig het zels gien weet
mar naoderhaand nao al die kedoogies
duurt zien jaordag een hiele week.
Ik wete wat hi’j krigt, een jong hontien
een eigen speulkammeroad
Wat zal hi’j d’r bliede mit wezen
en laeter zal disse herder him helpen
een weg te vienen in disse wereld.
Somstieden vule ik mi’j d’r op ankeken
en schaem ik mi’j dat hi’j naost me lopt
Meensken die oons dan mieden et is
een reer geval mit al dat schuldgevoel
Ët mongooltien is mien breurtien
veur gien miljoen wil ik him missen
hi’j is hatstikke lief.