De winter 2027/2028                                           

was alderverschrikkelikst koold. In de haastvekaansie, lest oktober, kon d’r al reden wodden op de iesbaenen die in twie haosten onder waeter zet weren. Veur de kiender een protte wille, mar de meensken die van de laandbouw leefden, zatten mit de hanen in et haor. De eerpels en bieten weren de grond nog niet uut, de mais ston stiefbevreuren op et laand.

In de supermaark weren eerpels, gruunte en fruit haost niet te betaelen. Zo schreiende duur.

Et was krisis. Koolde krisis.

Iesklubs schreven de iene nao de ere scheuvelwedstried uut, mar de dielnaeme was minimaol. Alliend de echte deurzetters verschenen an de start.

De iesmeesters van de elfstedekemmissie weren van doel om ‘De Tocht’ op ien december plak vienen te laoten, mar daegs teveuren besleut et bestuur om et niet deur te laoten gaon. D’r wodde zoe’n bitter koolde dag veurspeld, dat de veilighied van rieders en vri’jwilligers in et geding kwam.

Omroep Friesland en radio Oost- en Weststellingwarf deden de hiele dag deur oproepen om toch ok an de dieren in et wild te daenken.

Twie december, nao een naacht zo koold as d’r in Nederlaand nog nooit meten was, wodde d’r verslag daon van een koppeltien renen dat tusken de Lende en de Kuunder in grote perblemen was.

Janke, die van kiends of an al slim gek op die dieren was, besleut dat ze d’r henne wol. Poolkoolde, kode rood, of wat de weerperfeten nog meer ankondigden, niks zol heur tegenholen. Die dieren mossen hulpen wodden. Ze stuurde een appien naor heur vrund Jacob, waorin ze him opdreug bi’j de bakkers in Wolvege daele te gaon en om oold brood te vraogen. As d’r gien oold was, dan mos hi’j een stokmennig vasse bollen mitnemen. Zels zol ze bi’j de bakkers in Oosterwoolde daele.

Jacob, die went was om altied te doen wat Janke van him vreug, stemde toe.

Zo kon et gebeuren daj’ in twieduuster Jacob en Janke, in et veld lopen zaggen. Een groot krat mit broden, flink bestreken mit slaeulie, tusken heur in.

Op zuuk naor dieren in nood.