Verlangst
D’oolde stee, ‘k mos d’r mar niet meer kommen
as bi’j de meitied de seringe bluuit
de musken nusselen onder de holle pannen
de koekoek ropt en de zwatte liester fluit
an de slootkaant staot de brem te pronken
zet vlammend geel de hiele wal in braand
ontelbere moggies daansen in de zunne
vroege zwelvers scheren over ’t laand
veerweg heur ik mien mem weer zingen
wiels de wasse vrolik wappert in de wiend
heit spit de tuun en poot de bonen
om huus et hoge lachien van een kiend
in de proemeboom koert ienzem een doeve
daamp legt een witte deken over ’t laand
d’aovendlocht tilt van onbestemde geuren
glidt langzem over in de naacht
wat wet een kiend van et vergaon van dingen
hoe zol et weet hebben van verleuren tied
mar kleurt de brem en geuren de seringen
dan verlangt mien hatte naor de kiender tied
d’oolde stee, ’t is beter da’k d’r niet meer komme
as bij de meitied de seringe bluuit
de musken nusselen onder de holle pannen
de koekoek ropt en de zwatte liester fluit.