d’ oolde stee, ‘k mos d’r mar niet meer kommen

as bi’j de meitied de seringe bluuit

de musken nusselen onder de holle pannen

de koekoek ropt en de merel fluit

an de slootkaant staot de brem te pronken

zet vlammend geel de hiele wal in braand

ontelbere moggies daansen in de zunne

vroege swelvers scheren over ‘t laand

veerweg heur ik mien mem weer zingen

wiels de wasse vrolik wappert in de wiend

heit spit de tuun en poot de bonen

om huus ’t hoge lachien van een kiend

in de proemeboom koert, ienzem een doeve

daamp legt een witte deken over ’t laand

d’ aovendlocht tilt van onbestemde geuren

glidt langzem over in de naacht

wat wet een kiend van et vergaon van dingen

hoe zol et weet hebben van verleuren tied

mar kleurt de brem en geuren de seringen

dan verlangt mien hatte naor de kiendertied

d’ oolde stee, ‘t is beter da’k d’r niet meer komme

as bi’j de meitied de seringe bluuit

de musken nusselen onder de holle pannen

de koekoek ropt en de merel fluit.

roely