Klaos en Anneke hadden de laeste tied zo heur gedaachten over veraanderings van de kommende tied doende holen. As et deurgaot, komt d’r einliks weer wat reuring in de straote. Klaos en Anneke bin, doe Klaos mit emeritaot gaon is, verhuusd naor de straote, die doe nog Schoelestege hiete. Een hiel passende naeme. Et was d’r vuuf daegen van de weke drok van kommen en gaon van fietsende kiender, die doe de landbouwschoele bevolkten. D’r kwammen gauris leerlingen bi’j Anneke op et bankien zitten en maekten een praotien mit heur. In kotte tied veraanderde et slim. De schoele gong op in ien van de ROC’s. De schoele in de straot wodde sleuten. En Anneke raekte heur anhoolt kwiet. Zi’j was slim onwennig.
Et daegeliks bestuur van de gemiente is drok west om een aandere bestemmings veur de gebouwen te zuken. Alles was vergeefse muuite. Et ienige wat veraanderde was de naeme. Schoelestege wodde ‘De Pietermannenlaene’. Waoromme De Pietermannen hebben ze nooit begrepen. Mit naovraoge bi’j de gemiente kreeg Klaos nul op et rekest. Hi’j vun dat ze op et gemientehuus wat onder de pette hullen. Klaos vreug de beide raodsleden, doe die bi’j him en Anneke an de koffie zatten, over die vremde straotnaeme.
De raodsleden van rood en gruun, Margje en Roelof doen op eigen initiatief een soort van buurtonderzuuk over de haelberhied van et veurstel van B en W of d’r een AZC kommen kan.
D’r schienen hiel lange leden vremde wezens west wezen, die huusden in et waeter van de Lende en zoks. Pieter Pattien, een boertien die elke weke et Lendepad vanuut et oosten daelekwam het ze zels zien. Zo gaot et verhael. Woensdags ston hi’j mit heideschaopekeze op de maarkt. Hi’j was een kiendervrund. D’r kloften altied wethoevule kiender om hem henne. Hi’j vertelde dan over et maeken van zien biezundere keze die deur toedoen van de heideduvel een biezundere smaek kreeg.
Op een keer, zo vertelde hi’j, gong hi’j bi’j duuster langs de Lende op huus an. Et was een daampige, koolde dag west en de verkope was him ofvalen. De negosiebak zat nog veur de helte vol. Daorover leup hi’j in himzels te foeteren, doe hi’j inienend vanuut et waeter een stemme heurde, zo ieselik dat et him koold over de rogge gong. In et locht van de kniepkatte zag hi’j lange, dunne zwatte aarms uut et waeter kommen, wel een stok of viere. Hi’j zette et op een lopen. An et spattende waeter te heuren, kwam et ondier him nao. Iene veur iene gooide Pieter de overbleven kezen et waeter in.
‘Ongeleugen waor,’ zee hi’j, d’r huzen Pietermannen in de Lende. Ze hebben heur burcht in Et Wiede, en van daoruut jaegen ze op ienzeme kuierders. A’k de keze niet had hadde om ze te voeren, dan hadden ze me wis grepen. Nee, ik zette gien stap meer op op een pad langs et waeter.’
In de jaoren dat de heide van Pieter tot vruchtbere laandbouwgrond maekt wodde, vunnen de mannen van de warkverschaffing daor zaeken, die niks mit een kiendervrund te maeken hadden.
Et is eerdaegs misschien de gelegenhied die straotnaeme te veraanderen in iene, die meer mit humaniteit te maeken het. Temeensen as de ni’je inwoners kommen.
D’r bin hier en daor nogal wat twiefels, as de zonuumde autochtonen wel zo bliede wezen moeten mit disse ‘gelokzukers.’
‘Wi’j vienen, dat ze wel onderdak kriegen moeten. Wat oons angaot is dat in de oolde landbouwschoele,’ laoten Klaos en Anneke de beide raodsleden weten.
‘Disse lu,’ dot Anneke een duut in et zakkien, ‘mossen vaeke hals over kop uut heur vertrouwde dörp vot. Zi’j die et in et laand, waor disse meensken votkommen, te zeggen hebben zetten elkeniene die aanders daenkt as zi’j, in et gevang. Vaeke heurt de femilie lange tied niks, nog vaeker blieven ze in et ongewisse, omdat ze nooit meer wat heuren. Zo lange, as ze niks heuren, hoolt de aachterbleven femilie hope. Mit kaans, dat zi’j ok oppakt wodden. Ten aende raod vluchten een groot tal naor een vremd laand, waorvan zi’j de tael en de gewoonten niet kennen. Waor alles vremd veur heur is. Naor een laand, waor zi’j hopen een ni’j bestaon op te bouwen. Een laand, waor vri’jhied van daenken is. Wat gelokzuken angaot. Wi’j meensken bin toch allemaole op zuuk naor gelok? Klaos het doetieds keuzen om domnee te wodden. God te dienen, zoas hi’j zels altied zegt. Doe hi’j mit mi’j in de kunde kwam, was dat een Godskedo, zegt hi’j altied. Wi’j bin, as zendelinge-echtpeer naor Nieuw Guinee gaon. Wi’j bin daor, as meensken mit een witte huudskleur gien strobried in de weg legd. Hielemaol opneumen in die gemienschop bin we niet. Wi’j hadden muuite mit inkele gebruken van de Papoeas.’
Klaos en Anneke laoten Roelof en Margje weten heur inzetten te willen veur ni’je Nederlaanders. Zi’j willen mit heur 40-kilometerauto mit de ni’je bewoners rondritties maeken om de buurt te verkennen. Zi’j willen heur van hatte welkom hieten. En willen mit heur, krek as mit de buren now. een goeie baand opbouwen. Dat moet lokken, mit Godshulpe. Daor is et predikantsechtpeer heilig van overtuugd.
C.K. 09-02-16
kommende weke aander huusnommer.