“He’j lessend ok bi’j de fuchsia’s keken?”, zee Bauke wiels hi’j over de hede keek waor Griet drok doende was et pad naost heur huus an te vegen.
“Fuchsia’s?”, zee ze en leunde mit beide hanen op ‘e bessem.
“Jow maeken mi’ niet wies, da’j dat niet weten”, bromde Bauke en wol in huus gaon.
“Och ja, netuurlik”, zee ze gauw, “bi’j die twie femilies. Ze hebben et hiele hiem volhangen he’k wel zien. Waor het een meenske in ‘e goedhied aorighied an!”
Ze trok mispriezend heur lippe naor onder. “Ik bin d’r al henne west en et was de muuite weerd. Ze hebben d’r ok aandere bloemen bi’j en a’j wat vraogen vertellen zi’j d’r van alles
over. D’r is niet iene geliek, mooi heur!”
”In de gerage hadden ze taofels en stoelen staon en ie konnen van alles kriegen… koffie, thee, fris.. . Et leup of en an, hatstikke gezellig”, zee Bauke enthousiast.
“Toe mar”, zee Griet, ”toe mar, et kan niet op! Hadden ze wel koppies zat of spuulden ze tuskentieds et spul mar wat omme?”, wol ze weten.
“Ik hebbe wat stekkies besteld en hange ze ankommend veurjaor veuran in mien gruuntetuun.”
“Wat moet een kerel mit fuchsia’s, da’s toch gien gezicht?”, gruwde ze.
“Grietje, Grietje”, lachte hi’j,”jow lopen aachter. Vrouwluden doen hiel aandere dingen as vrogger en manluden ok. Dus neme ik fuchsia’s!”
“He’j̈ nog meer wark mit je tuun”, sneerde ze,”en minder tied om es te stofzoegen en raemen te lappen!”
“Da’s toch vrouwludenwark”, lachte Bauke, “en daor vraog ik jow dan wel veur. Ku’j naost je A.O.W. nog wat bi’jverdienen”, plaogde hi’j en leup et huus in.
Gremietig pakte Grietje de bessem en begon mit grote haelen et pad veerder te vegen.