Kleine Japie zit in groep iene van de schoele. As hi’j mit middagschoft naor huus zal, helpt juf Stientje him om de leersies an te trekken. ’t Gaot alderminst stoer en juffrouw het ’t zwiet in de nekke staon. As beide leersies dan toch om de voeties zitten, zegt Japie: “Juffrouw, ze zitten om de verkeerde voete.”

Juf zicht et ok en mit een protte muuite kriegt ze de leersies weer van de voeties.

Mit veul wurgen kriegen juffrouw en Japie de leersies weer an, disse keer beide om de goeie voete.

“Dit bin mien leersies niet,” zegt Japie.

Juffrouw biet heur op de lippe om niet uut te valen tegen et jongien.

As de leersies weer uut binnen, zegt Japie: “Disse leerzen bin van mien breurtien, mar mien moeke wol dat ik ze an dee.”

Juf Stientje wet niet of ze now lachen moet of goelen, mar de leerzen gaon weer an. Juffrouw vragt an Japie: “Waor bin je haansken?”

Japie zegt dan: “Die heb’ ik veur in mien leersies stopt!!”

{Vertaeld uut et Grunnings}

Jan van Mackem