In de 18de eeuw gungen Gieterse turfgrevers naor Freeslaand
Ze gungen in grote getaole
Naor ’t verre Freese laand
Gelôkzeukers in de vrömde
Ze adden ’t in eigen aand
Leeuw, Groen, Maat en Bakker
Ze kenden de kneepie’s van ’t vak
Van uus uut dit waark mit-ekregen
Mitnemend eur eigen gerak
De turfmaeker en veenarbeider
Er was een verschil in staand
Veur brood en goed, steeds striedend
Naor welvaort, daor in dat verre laand
“Die vervening!!! Gehele vernieling!!!
Naotuur verpesten!!! Geef dit gien kaans!!!”
Men verwoordde dit zelfs in gedichten
Die noodkreet van Master Jaans
“Die vergreving van de veene
Is welvaort veur menig bestaon”
’t Was dudelijk dit weerwoord egeven
De vervening kon verder gaon
Ze gungen in grote getaole
Platte,Groen ,Akkerman
Wuite, Gorte, Bakker
Hier was brood veur alleman
Was ’t volk uut de kop van Overiessel
Daor gelôkkig, en leefden ze tevree?
Ien ding stiet vaaste en is zeker
Zie namen Gieterse naemen mee.