De organisaosie en de dielnemers van et tuunfestival Te Keunst en te Kuier hebben niks te klaegen had! Niet an belangstelling, pattie meensken toogden langs pad en diek om keunst, kultuur en vermaek te snoevenBekiek hier
Tag: gedicht
Saemen
Je stonnen an mien wiegien, zongen hiel zaacht slaop now mar poppien, mam hoolt de waacht’. je zatten naost mien bedde mit een bod sop stille mar lieverd, iene hap nog, ’t isBekiek hier
Niet meer saemen
Niet meer saemen Triest weer in jannewaori, de mist over et stoppelveld vuult as regen vandaege kan ik daor wel tegen ik heb et ommers zels beslist Al die jaoren he’k me zoBekiek hier
Saemen is niet meer
Saemen is niet meer Saemen slaopen Saemen eten Saemen votgaon En weer thuuskommen Alliend ók wel vule daon Mar a’k weer thuuskwam kon ik mien verhael kwiet Daordeur wodden mooie dingen mooier En arge dingenBekiek hier
Verlangst
d’ oolde stee, ‘k mos d’r mar niet meer kommen as bi’j de meitied de seringe bluuit de musken nusselen onder de holle pannen de koekoek ropt en de merel fluit an de slootkaant staotBekiek hier
Voegelties die te vroeg zingen
now de zoemertied ingaon is, nog mar es oolde van stal haeld De dag was nog jong ’t was hiel op ‘e tied doe as ’t vogeltien zong zo helder en blied ’t klonk lieflikBekiek hier
Decembervrouw
Decembervrouw winterkind; houdt van koude noordenwind kaarsen aan in ‘t schemeruur rode wijn knispervuur minnen tot het morgenuur Roely
triest
De dag wil niet ontwaeken gries vaalt ‘t morgenlocht deur ‘t raem gure wiend giert rond kaele bomen kleumende voegels huveren traoge tikt grootva’s klokke de tied zwaor van daegen kroept staorigan naor et ni’jeBekiek hier
Jane Doe
Jane Doe Vergaon is de draod in ’t weefsel van tied verstomd de stemme vergeten et lied onviendber is ’t plak waor et leven begon niet iene die wet waor et wiegien ston verleurenBekiek hier
De Tjonger, ingezonden door Kniggien
De Tjonger Deinkend an Stellingwaarf zie ik de Tjonger tussen Langelille en Schoterziel. En ‘ier In de luwte van de diek beminde ik een lieve maegd genaemd Cecile. Oông as waeterlelies, lippen smaekendBekiek hier
Winterdip
De dag wil niet ontwaeken gries vaalt ‘t morgenlocht deur ‘t raem gure wiend giert rond kaele bomen kleumende voegels huveren traoge tikt de oolde klokke de tied zwaor van daegen kroept staorigan naor etBekiek hier
Lichtzinnig
Disse keer een gedicht van Koosje Laestdaegs was ik et inienen ik wus echt niet wat me overkwam votdaolik he’k een kaortien haeld veur een daggien Amsterdam Eerst he’k doe in de Bijenkorf meBekiek hier
Gieterse lesse
Gieterse lesse Een bulte meensen, dat zijn er veel Het eui-jvak ligt vlak naast de deel Over de poeste ga je naar de overkant En een kiefte legt eieren in het land Een kiepe isBekiek hier
Nationaalpark Weerribben en Wieden Februari 2009 (in Gieters van Femmy Woltman-Groen)
Riekdom in ‘De Kop’ De ruugte wordt beskreven as de naoture die in vol ornaat lig te pronken Oneindig et versperde pad waor brummeltakken as schrikdraod et waark doen Et gedierte kregBekiek hier
Woortiesleven
Et klotste altied mar wat an geluden drongen dan wel deur mar ik begreep de woorties niet daegs was ’t roezig om mi’j henne naachs wel es wat stillegies negen maonden in et ongewisse BoudewijnBekiek hier
Taalbezopen
het is alsof van een hoge toren onophoudelijk letteren en woorden vallen in mijn wijd openstaande oren en steeds vraag ik om meer en meer nauwelijks mijn lippen los vanéén een woordenbrij van wankele lettersBekiek hier
Roodbossien
foto; Jaap van Rotten Et voegelhusien veur et ruut Is daegeliks een hiel vertier Staot niet alliend daor veur de sier De voegels vliegen in en uut Onder de struke zonder geluud De zwatte kaeterBekiek hier
De Belleboom (in et Gieters)
De Belleboom De stekkies van d’olde belleboom die em-m et goed edaon wôrtels kregen vaastigheid in de grond waor ze in staon De staelties van de belleboom greui-jden veurspoedig op en leuten alBekiek hier
Hard zeer
H a r d Z e e r Via een omweg kommen we op dood spoor Zien ogen fonkelen veur 13 jaor d’r is wat van trots. Gedaachten an gelokkigerBekiek hier
Dieze
Dieze Dolend deur de mist gien flauw benul waor aj’ binnen mit of en toe een punt van herkenning vulen jow je hielendal alliend op de wereld. As de dieze daeleslat in je heufd jeBekiek hier