De kleren van de Keizer
een in et stelllingwarfs vetaeld sprokien van Christian Andersen verteld van uut een aander perspektief
D’r weren es twie jongkerels, Alko en Balco. Et biezundere was dat ze beide op dezelde dag geboren weren.
Now gebeurt dat wel vaeker, mar disse beide jongen weren mit de helm op geboren. Dat wil zeggen dat ze in de tied veuruut kieken konnen.
Ok konnen ze de gedaachten van aandere meensken lezen.
Et weren een peer gehaaide bliksems, die in heur jeugd al hiel wat kwaojongesstreken uuthaeld hadden.
Heur heit die van beroep kleermaeker was, hadde hiel wat mit heur te stellen. Doch de laeste tied stakken ze de hanen uut de mouwen en hulpen him an een goeie dagure.
Wel klooiden ze wat of mit raere frutsels en gekke kleuren as ze wat veur heur zels maekten. Ze leupen d’r dan ok altied wat appat bi’j, zodat ze wat uut de toon vullen.
Mar op een gegeven mement wussen ze hier goed prefiet van te trekken en maekten kleren veur allerhaande rieke meensken. Ze weren dan ok in staot om van prachtige materiaolen as wol en fijne ziede de mooiste kleren te maeken. Et gong van mond tot mond, zodat ze in et hiele laand mit naam en faam bekend weren.
Een keizer die in Verweggistan leefde en zwom in et geld kwam heur vakmanschap ok ter ore. Disse keizer was arg iedel en wol koste wat et kost as bestkliede man bekend staon. Hi’j stuurde dan ok een gezant om Alko en Balco op et hof te nugen mit de opdracht him een biezunder pak an te meten.
Alko en Balco hadden hier wel oren naor. Tiedens een reize van wel zeuven daegen hadden ze mooi tied om te bedaenken wat as ze zollen maeken.
D’r wodde hiel wat oftekend, tot Balco zee ,,””Hool mar op mit tekenen, we doen et aanders. Et moet biezunder wezen, wat as we nog nooit maekt hebben en wat gien iene aanders maeken kan.,,
Doe fluusterde hi’j Alko zien plan in de oren.
Op et hof ankommen wodden ze riekelik onthaeld en wodde heur een roeme warkkaemer toewezen. Alko en Balco zetten daor heur weefgetouw daele en nammen de keizer de maoten. Om d’r wat moois van te maeken
weren ze goed en duur materiaol neudig, ze gelasten dan ok de keizer om de mooiste en duurste ziede en wat angorawol an te schaffen. Om et een staotig en veurnaem bield te geven mos d’r een protte gold en zulver an te passe kommen.
Nao drie daegen doe ze roem in et materiaol zatten nuugden ze de keizer om te kieken hoe ze d’r wieder mit an mossen. De keizer was verheerd van al et prachtige materiaol mit een kleurscharkering van jewelste.
Alko en Balco hullen de verscheidene dingen veur et locht, en beerden hoe mooi as alles was en wat et wel niet wodden zol. De keizer was verrukt en dreeide veur de grote spiegel omme as een pauw.
,,Now hadden wi’j docht,, brocht Balco te berde, ,, Dat we eins veur jow as keizer wel hiel iets butengewoons maeken moeten. En dat kan. We kun jow wat anmeten, dat veur een dom meenske of veur iene die niet op zien taak berekend is, niet zichtber is. Jow weten dan geliek mit wat veur meensken as jow van doen hebben.”,,
Hier hadde de keizer wel oren naor. Hoe langer as hi’j tied van daenken kreeg des te mooier hi’j et vun.
,,Dat moet angaon,, weren zien woorden.
Alko en Balko lachten in heur voesien, de buit was binnen.
De keizer gong d’r zo prat op, dat de hiele hofholing wus van de ni’je kleraosie van de keizer, die elk dom meenske, of de meenske die niet op zien taak berekend was niet zien zol kunnen.
Doe de keizer nao een peer daegen kwam kieken hoe veer et d’r mit ston, schrok hi’j him wezenloos. Alko zat aachter et weefgetouw drok doende mit weven. Mar hi’j zag niks. Bliksemdonder dit kon toch niet.
Balco pakte him bi’j de haand en was hoegenaemd doende him een maantel omme te hangen.
,,Et zit nog niet hielendal goed, ik zal hier nog een plooigien in zetten,, De keizer vuulde een een speldeprik
,,Oh mis ik stak effen te diepe,,
De keizer wus niet hoe hi’j et had en gong schoorvoetend de kaemer uut.
,,Dit mag wel luzen hebben,, docht de keizer. Goeie raod was duur. Hi’j kon immers niet toegeven dat hi’j niks zag.
,,Waacht ik stuur mien eerste minister en vraoge zien miening.”
De eerste minister gong et van etzelde laeken een pak. Ok him sleug de schrik om et hatte. Gelokkig vertelde Alko wat hi’j had moeten zien.
Een dieprooie maantel mit goolden revers ofzet mit blauwe diamanten.
Doe de minister de keizer weer onder ogen kwam, beerde hi’j van de mooie dieprooie maantel, et goold op de revers en de glinsterende diamanten.
Daegs d’r nao kwam de keizer weer passen. Volgens Balco zol d’r nog een mooie kroon bi’j moeten kommen.
Hielendal van goold, waorin ze dan graeg wat bloedrood koraal verwarken zollen willen.
De keizer zag in zien gedaachten et al veur him, et zol vaaste een mooi gehiel geven mit de dieprooie maantel.
Dat et bloedkoraal en et goold kwam d’r.
Gewoontegetrouw was d’r op ”e jaordag van de keizer, de veertiende juli een optocht deur de stad, waorin de keizer veurop gong. In zien ni’je gewaad nam hi’j plak in een eupen landauer, mit zes wiite lippizaners d’r veur.
Alle meensken namen de pette of en zwaaiden of klapten him toe.
Tot plotskklaps een peer opscheuten jongen mekeer anstoten en reupen ha ..ha de keizer in zien ondergoed.
Alko en Balco hebben dit niet ofwaacht en weren al lang en bried thuus, waor ze heur schatten dield hebben mit de aarmlastige bevolking en leefden nog lang en gelokkig.