Slagveld
wonderschone wolkens
spiegelen in ’t kalme waeter
de wiend haelt an
schoemkoppies vertroebelen ’t bield
wiendkracht achte
jaegt wolkens langs et zwark
woeste golven
beuken et lege laand
opstoevend zaand
schuurt de gladde keien
wiend en waeter
voeren de stried tegere
mit onstilbere honger
verslienen ze et straand.
Roely
Roely, ik vind het een prachtig beeldend gedicht. Je roept emotie op en ik zie het gedicht voor mij als een levend schilderij.
Dank je wel, Mathilde.