Ik ken een plak

Ik ken een plak, waor ik as kiend mezels wezen kon.

Daor was mien huus. Mien eigen stee.

Vanonder de kruderige vleerpolle bekeek ik de grote meenskewereld.

Ik luusterde naor de wiend deur de blaeden.

Et klapperen van ’t wasgoed an de liende.

Et klip-klappen van ’t peerd van de gruunteboer.

De vrouwluden die luudop lachten.

Ik ken een plak, wao’k mien scharven as schatten beweerde.

Wao’k slaoplieties zong veur de poppe.

Waor a’k schoelen kon, wao’k me geburgen vuulde.

Zoe’n plak …

Wat zo’k daor graeg nog es hennegaon.

Roely

4 gedachten over “Ik ken een plak

Graeg vernemen we jow reaksie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.