Et gelok slot

5

1970e5e77ed22a25f6d38f0db4c21b64

Et is Margje. Waor Tanja blift. Et maegien hadde al in bedde liggen moeten. Geertje praot even mit heur. Kan Lieske daor vannaacht slaopen?

En wil ze de maegies kommen ophaelen?

‘Ik doe wel een ponnegien van Tanja an.’ Lieske griest d’r van dat ze wat an moet trekken waor die beide kerels mit de hanen anzeten hebben. Nee, dat moet mem eerst mar goed uutwassen.

‘Kan ik ok bi’j tante Margje slaopen mem?’ vragt Henk, ‘dan kuwwe morgen mien kaemer wel oprumen.’

‘Mi’j best. We vraogen et wel even.’

Een uurtien laeter, Geertje het in de keuken et roegste opruumd en een koppien koffie zet, gaot de tillefoon weer. Ze zet him op ‘e luudspreker, dan kun de pelisiemannen mit luusteren. Disse keer is et Johan, hi’j blaost geliek hoge van de toren. Wat heur bezielt om him te bellen. Kan ze dan niks alliend. Ze krigt d’r mar muuilik een woord tussen.

‘Inbreuken?’ En wat verwaacht ze dan now van him, dat hi’j de dieven komt vangen?

‘Ik komme t’aovend niet meer thuus,’ zegt hi’j. ‘ik bin mu van et vergeerderen. Dieven vangen is wark veur de pelisie. Mar dat kan grif wel tot morgen waachten, donkt me.’

‘Waor bin jow op et ogenblik, meneer Koning,’ vragt de ooldste agent, ‘mien kollega en ikke zollen d’r slim pries op stellen, aj’ vanaovend nog hierhenne kommen. Mar we willen ok wel naor jow kommen, aj’ oons even vertellen waor awwe je vienen kunnen.’

Et is evenpies stille. ‘Ik komme d’r an’. Heuren ze dan.

Et wodt een lange naacht. Johan is thuuskommen. Zo niedig as een spinne. Hi’j liekt Geertje de schuld van et gebeurde te geven. Neffens him is d’r niks vot. Hi’j het gien pepieren of zokszowat van et wark mit naor huus neumen. Op de vraoge van de pelisie waor hi’j him op et wark mit doende hoolt, zegt hi’j dat dat geheim is. Ze doen onderzoek veur een maotschappi’j die medisienen maekt.

As de agenten vot bin, wil Johan ok weer vertrekken. ‘Jow moe’n eerst de boel mar weer wat oprumen. Zo krieg ik gien rust,’ zegt hi’j.

‘Daor komt niks van in.’ Geertje is goed lelk. ‘Ik bin et zat, zoas jow tegen mi’j doen. Ie gaon zitten en d’r wodt praot.’

‘Daor he’k gien zin an. Praoten? Meenske et haost morgen, we moe’n zien dawwe wat slaop kriegen.’

‘Et maekt me niks uut wat ie willen, slaopen kan ‘k zo toch niet. Vertel eerst mar es waor aj’ vanaovend weren.’

‘Ik ben jow gien verantwoording schuldig. Ie zien mar wat aj’ doen, mar ik bin vot.’

Hi’j doet zien jasse an en lopt naor de deure. Geertje perbeert him tegen te holen. Ze gript him bi’j de aarm. ‘Johan, toe nou.’

Wat d’r krek gebeurd is, wet ze niet. As ze weer tot heur zels komt, ligt ze op ‘e vloer tussen de rotzooi. Van Johan gien spoor. De iene kaant van et gezicht dot heur gloepense zeer. As ze in de spiegel kikt, zicht ze een ofdrok van de zegelring van Johan in heur wange staon. Niet te geleuven. Johan! Johan het heur daele sleugen.

Eerst wodt ze hels en dan verdrietig.

Wat is d’r over van heur huwlik? Niks. Zo kan en wil ze niet wieder.

De volgende morgen om een uur of tiene gaot de tillefoon. Johan is niet op zien wark kommen. Is hi’j ziek? Geertje zegt, dat hi’j niet thuus is en dat ze gien idee het waor hi’j dan wel is.

Ze heurt et ongeleuf in de stemme an de ere kaante, as die vragt of ze as Johan kontakt opnemt, zeggen wil dat hi’j zo gauw meugelik et bedrief bellen moet.

Tegen aovende bellen ze weer. Het ze al wat heurd? Nee?

Geertje het zo goed en zo kwaod as et gong, de boel weer wat op odder brocht.

De kiender kun weer thuus slaopen.

Johan laot niks van him heuren. Hi’j nemt de mobiel niet op.

De daegen daornao wodt ze een keer of wat beld, deur et bedrief. Nog niks heurd? Nee.

Zels verwaacht ze iedere dag, dat ze wat van Johan heuren zal. Mar de daegen wodden weken. Nog hieltied gien teken van leven. Johan liekt spoorloos verdwenen.

De pelissie lat een opsporingsbericht veur him uutgaon.

Nog wat laeter nemen ze kontakt op mit Interpol. Mar hoe ze ok heur best doen. Gien Johan.

Et bedrief het een detektive inhuurd. Iene die specialiseerd is in et opsporen van meensken, die niet vunnen willen wodden. Zonder risseltaot.

Geertje is meer uren warken gaon, d’r moet brood op de plaanke kommen vanzels.

Krek as ze de hoop al haost opgeven het, ooit nog wat van Johan te heuren, ligt d’r een brief in de busse.

Geertje, staot d’r boven, gien lieve of beste, nee alliend -Geertje-.

Aj’ dit lezen, bin ‘k al lange et laand uut. Jim hoeven niet te perberen me te zuken. Ik bin zo veraanderd, da’k mezels niet iens herkenne.

Jow begriepen now wel, da’k niet weer bi’j’m weeromme komme.

Ik gao niet zeggen dat et me spiet, dat zol een leugen wezen.

Et bedrief zal wel perberen om schae op jow te verhaelen. Neem mar een goeie abbekaot. Ze hebben gien bewies.

Jow hebben now vaast ok wel deur, da’k een ere vrouw hebbe. We willen hier tegere een ni’j leven opbouwen.

Jow zullen et wel redden daenk. Et gelok is ommes altied mit de dommen.

Johan.

1970e5e77ed22a25f6d38f0db4c21b64

Roely

Graeg vernemen we jow reaksie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.