Uppies in de omkrieten…

Uppies in de omkrieten…

Nee, ienzem vaalt wel wat toe. Ja, een betien alliend, zo now en dan misschien toch wel es hiel eventies. Veural zo tegen ’t aende van et winterschoft. As solo mannegien in et vremde fraanse laand, begin ik dit kooldste seizoen wel een betien zat te wodden…

Et leup, zo ze dan wel zeggen, langzem an ’t aende van mien warkzem leven en dan ok tegen mien pensioen an, dawwe tegere es begonnen nao daenken over oonze toekomst as oolden-van-daegen. Nao een eerste gesprek en nog es een goed gesprek hewwe nao twintig jaor besleuten uut mekeer te gaon. Oonze toekomstdromen laggen toch wat te veer uut mekeer. We wollen beide naor ’t zuden mar dat was dan ok de ienigste overienkomst die we overhullen. Zi’j wol weeromme naor et zuden van Nederlaand, ikke et liefst even veerder, naor de Limosin in Frankriek. Et verschil van een kleine duzend kilometer bleek niet te overbroggen.

Doe ik dan solo in mien camper op iene van de laeste mooie daegen van september (2014) in de Limosin de A20 ofzakte, za’k in et weidegruun haost gien verschil in et Fraanse coulisen laandschop en mit de grune greiden van de Stellingwarven. Now, goed dan, hier weren wel wat meer heuvels as da’k eerder wend was. Argens sleu’k spontaon van de weg of. Ik zal d’r nog spiet van kriegen mar dit naomaek Nederlaand wo’k zo gauw et kon aachter mi’j laoten. Op een anwiesbod za’k Poitiers staon. Lange leden ha’k wel es heurd of lezen van de grotwonings, argens bi’j Poitiers. Daenke je es in dat daor iene van leegstaon zol, bedocht ik opiens mar lichtkaans ok wel wat onneuzel.

Onderwegens en binnendeur naor Poitiers ree’k deur de protte mooie en nog slim authentieke Fraanse dörpies, zoda’k bi’j slot van zaeke (lange) niet an Poitiers toe kommen bin. Hiel aeventuurlik bin ‘k, eins zonder direkte anleidinge, hangen bleven in et uterste noord-oosten van de Vienne (departement 86), op een stiengooi van de Haute-Vienne (dep. 87) en de Indre (36). Veur mar een peer centen he’k daor veureerst een ienvooldig onderkommen vunnen. Vuuf of vaeks alderdeegst zes middags in de weke mit de dörpsooldsten petanque (jeu-de-boules) speulen en tussendeur gezellig een wat drabbige, deur iene van de manluden zelsbrouwde, mar o zo lekkere Pineau drinken is gien straf veur mi’j. Mar echte vrunden maeken vaalt hier vaeks nog hielendal niet toe. Neffens et maegien bi’j de Tourist info is dit hier inderdaod niet bepaold et gebied van de Ch’ti(*).

En kontakt mit Fraanse ‘femmes célibataires’ (vri’jgezell/ig/e vrouwluden) is hier alliend al muuilik omreden die hier (haost) niet meer wonen. Alles en iederiene die nog een betien mitdot is de laeste tien jaor naor de stad toe trokken. Wat inwoonders betreft is et dörp in die kotte tied alderdeegst halveerd in tal. Bi’jkotten zullen de terrassies weer bevolkt wodden en zo’k graeg weer es iene een goed glas en een gezellig praotien en zo anbieden. De winter he’k dan weliswaor weer overleefd mar om now ok de hiele zoemer hier in mien uppien zitten te moeten. Ah, kiek es an, daor rammelt de telefoon (…). Komt et toch weer goed…

© Piet/er Bult (www.pbinfr.eu)

(*) De Ch’ti is een volkstamme, wat an de onderkaante van de sociaole ledder, woont in een soorte van vri’jstaot, mit ’n eigen taeltien, in ’t noorden van Frankriek. Mooi volk, krek Stellingwarvers !
Zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Ch%27ti

 

Graeg vernemen we jow reaksie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.