Attack…

Van eerder: Via een ‘datingsite’ ha’k een gezellige ni’je kunde kregen. As kennismaeking wawwe now al een peer weken onderwegens, eerst naor et Duutse Koblenz en van daorweg langs de Moezel op Frankriek an. Even boven Nancy in Frankriek, dreef ik in ’t zwiet doe ‘k morgens wakker wodde en vuulde ik een drokkende piene over de hiele brette van de bost. Nao da’k et even anzien hadde, mossen we toch mar om een dokter zien…

TomTom wees oons naor et ziekenhuus wat et dichtstebi’j was. Et bleek een hiel klein, haost wat dörpsachtig ziekenhusien. D’r was ok haost gien plak veur de auto (of he’k niet goed keken?), dat die he’k mar half op de stoepe en half op de weg staonlaoten. Doe we et ziekenhusien inleupen hadde maegere Hein mi’j al een mooi wit laeken over de schoolders drappeerd. Ik wete nog altied niet as ze een gewone sikteresse was of lichtkaans toch een zustertien, mar zi’j leup goed bi’j de tied en zag al in de veerte dat d’r wat mit mi’j gaonde was. Nog veur da’k fesoenlik zegd hadde wie ‘k was en wao’k veur kwam hadde zi’j al om een dokter reupen en die kwam ok geliek anlopen. Hi’j vreug niet vule mar et eerste Fraans wa’k sund lange heurde was: “Voulez-vous ouvrir votre bouche, s’il vous plaît ?” A’k de mond mar even wiedwaegen eupen doen wol, begreep ik.

Zoks doej’ dan automaotisch vanzels en veur da’k et deur hadde spuitte de beste man haost een hiele spuitbusse leeg in mien mond, onder de tonge. Binnen twie tellen knapte ik daor aorig van op. Mien ogen zaggen opiens weer een stok scharper en ik vuulde mi’j niet meer zo dwiel in ’t heufd. Dat hadde dan ok gien kertier laeter wezen moeten, zee de man een posien later. Zonder d’r al te vule woorden an smerig te maeken wodden d’r vot-en-daolik twie ziekenauto’s klaorzet mit ieder een bemanning van wel een man of vier, vieve. De iene ree altied weer een aentien hadder veuruut zodat de twiede overal mit een rotgang gewoon deurrieden kon. Et leek bi’jtieden wel op ‘e kermis, zo gong et d’r om weg.

In et grote ziekenhuus in Nancy stonnen ze oons al op te waachten. Ze wipten me zo van de iene brancard op de aander en veur ik et goed en wel deurhadde lag ik op een opperaosietaofel en kreeg alderhaande slangen en draoden op, an en in ’t lief. Et was een stark team van een perfester, een dokter en een peer zusters die mi’j hulpen. Gaondeweg wodde d’r alderdeegst al es weer wat lacht en we praotten, krek as doedestieds in Babylon, in een protte tongen. Half Fraans, half Engels en zo now en dan verslokte ik mi’j gewoon in et Nederlaans, Fries of alderdeegst in et Stellingwarfs. Nao goed twie uren moch ik zels wel van de snieplaanke of stappen en moch ik om heur alderdeegst zels wel naor huus toe rieden. “Mar doe et liever niet in iene dag,” weren de leste woorden van de perfester tegen mi’j. Now ja, ik hebbe hun vanzels nog briedvoerig bedaankt veur heur knappe wark. “Merci, merci beaucoup !”

Jammer, mar dat naor huus rieden gong niet deur. De verzekering in Nederlaand vun et gien goed plan om zels de auto naor huus te rieden. Tja, en mien ni’je maegien hadde gien permissie. “Mar we willen eins ok hielemaole niet naaor huus !” We willen gewoon veerdergaon mit wao’we bleven binnen. Mar et moch niet. D’r wodde veur iene naacht een hotellegien veur oons regeld en morgen zol d’r een ambulaanse uut Nl kommen om oons op te haelen en oons naor Nederlaand te brengen. De auto zol oons naobrocht wodden. Onderwegens mos d’r vanzels zo now en dan wel even stopt wodden om te bekommen. Op zoe’n groot parkeerplak wodde de achterdeure van de ambulaanse dan eupendaon, wodde et bedde mit de pesjent d’r uuttrokken en stapte de pesjent dan van dat bedde of en leup daor een betien omme om de stieve bonken even weer tot leven te wekken. Ziej’ et veur je? Et moet veur de ommestaonders inderdaod een mal gezicht west hebben. We bin netties naor et huus van mien ni’je vrundinne brocht en de camper wodde mi’j inderdaod een weke naotied naobrocht.

Ie kun je wel groot holen mar uutaendelik bi’j dan toch bliede daj’ weer argens thuus binnen. Hoezo thuus ! Ik was ommes bi’j een eins nog altied vremd vrommes te gaaste. Bi’j de administraosie in ’t ziekenhuus wus ze niet iens waor ‘heur man’ eins woonde en wat zien geboortedaotum was enzo ! In hiel mien bestaon he’k al hiel wat vremde dingen mitmaekt mar disse peer weken heuren wel in de top tiene!

Nao oons kennismaeken en oonze reize langs de Moezel mowwe dat laeste aentien vanzels nog wel even overdoen en an ’t aende toe daonmaeken. Nao dawwe een goeie twie weken bi’j heur thuus zitten hebben te bekommen, hewwe de camper dan ok mar weer fris inpakt en biwwe weer ofzet. We hebben in een goeie twie weken tied et laeste aentien langs ‘La Moselle’ nog mar es overdaon en doe he’k heur weer netties naor huus toe brocht.

*

d’Aandere keer zet ik mi’j ‘op proef’ in Frankriek te wonen…

En aj’t d’r nog es persoonlik mit mi’j over hebben willen, stuur ie mar een e-berichien naor info@pbinfr.eu. Mien webstee het intied trouwens ok weer aorig wat anvullings.

Piet/er Bult (www.pbinfr.eu)