Eten en daten…

Eten en daten…

A’k in Nederlaand bin dan bin ‘k de laetste tied ok wel gauw es een peer naachten bi’j mien zuster in de Stellingwarven uutvanhuus. Zo ok de veur- veurige weke. As daank veur heur gaastvri’jhied neem ik heur dan iene van de laeste aovens altied even argens mit henne te diketen. Dit keer niet aanders en et was weer een lekker proesien eten bi’j ‘De Toekan’…

Onder et eten ha’k in iene van mien protte ooghoeken al een hiel schoft een flink flirtend stellegien zitten zien. Dat stellegien brocht mi’j een idee. Doe wi’j bi’j slot van zaeke alles tot an de ijsko en de koffie mit slagroom en een sukelaogien opeten en dronken hadden scheut mi’j een grappien in ’t zin. Zus mos bi’j’t votgaon nog even naor ’t husien, zee ze, en ik zee heur dat ik dan mar vaaste naor de kassa te ofrekenen gong.

– Jow willen betaelen?
– Now ja, liever niet vanzels mar as ’t niet aanders is, dan is ’t niet aanders.
– Dat is dan € 57,60 asjeblief.
– Now, veuruit, maek et mar mooi rond, mar ik wil wel graeg in twienen splist betaelen.
– Hoe bedoelen jow, in twienen splist betaelen?
– Now, kiek, ik bin ’t aovend veur ’t eerst mit die dame an ’t daten, weej’ wel. Ze is now even naor ’t husien mar doe ‘k heur krek veurstelde om nao et diketen hiere, dommiet bi’j heur thuus bi’j de eupenheerd, mit een keersien en een stokkien meziek nog een flessien wien eupen te maeken en d’r dan veerder – ie snappen ’t wel – tegere nog een gezellige aovend van te maeken, hul ze mi’j nogal koold op ofstaand. Ze wol graeg veur de deure ofzet wodden, zee ze, en dan een meugelik volgende keer wel veerder zien. Tja, en now is ’t mi’j eins in ienkeer hielemaole over mit dat meens.

Ik zal heur vanzels nog netties thuus ofzetten mar ik hebbe d’r hielemaole gien nocht en aorighied meer an om veur heur te betaelen. Vandaor, begriep ie wel?
– Ja.., now… ja.., tja.., gôh.., now ja. Dan is ’t veur ieder dattig euro.
– Asjeblief, hier hej’ mien dattig en dan waacht ik buten in de auto wel op heur.

Even naotied kommen beide vrouwluden op mien auto toe lopen.
De serveerster komt naor mien kaante en dot de deure een aentien eupen.
– Mevrouw het gien pottemenee bi’j heur, zegt ze.
– Ja, now, en…?
– Now ja, d’r zal toch betaeld wodden moeten.
– Mar ik hebbe mien helte toch betaeld.
– Ja, mar de aandere helte niet.
– Ik hebbe jow toch uutstokt hoe ’t zit. Jim hebben vaaste wel een oplossing veur klaanten die even gien beurs bi’j heur hebben.

Op dat stuit zit mien zuster onderwiels naost mi’j en brekt in et gesprek in mit de vraoge wat d’r eins gaonde is, want ze begript d’r even hielemaole niks van.
– Now, zuwwe d’r dan nog mar een gezellige aovond bi’j jow thuus van maeken, vraog ik zus mit een dikke vette knipoge naor et dienstertien.
– Ja, lao’we we dat mar doen, is et niks-begrepen bescheid van zus.
– Oké, now, en dan krigt disse dame nog een peer centen van mi’j, omreden zi’j mien aovend redded het.

Mit nog dattig en vuuf euro d’r overhenne, een verbaosende blik in heur ogen en een protte vraogtekens op ’t veurheufd, hewwe de serveerster op de stoepe staon laoten en biwwe weer op huus an reden…

© Piet/er Bult (www.pbinfr.eu)

Graeg vernemen we jow reaksie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.