Een lekker morgenbroggien …

Un délicieux petit déjeuner …

Een protte dingen van alledag he’k hier in ’t fraanse intied al aorig onder de kni’je mar zo now en dan gaot d’r bi’j een ‘eerste keer’ nog al es wat een betien ’tra-la-la’. Uutaendelik is tot now toe alles trouwens wel op zien poties terechte kommen.

De laeste tra-la-la is alweer een posien leden doe et telefonisch maeken van een ofspraoke (een rendez-vous, rdv) bij de oogspecialist (ophtomologue) niet in ienkeer hielendal goed gong. Ok dat kwam laeter mit een bezuuk an huus (à la maison) wel weer gewoon goed.

In verbaand mit mien -definitieve- emigraosie mossen d’r vanzels staepels formelieren invuld, en bi’j verschillende instaansies mit een protte stempels inleverd wodden. Zo ok een verklaoring van de huusdokter die mi’j as ni’je klaant wel hebben wol. In feite haost dezelde ‘Inschrieving’ die in NL ok gebrukelik is. Now he’k hier al een peer jaor een vaaste mevrouw de dokter, dus dat was niet zo muuilik.

Gistermorgen gong ik dan ok op mien e-fietsien even naor mien huusdokter, hier in ’t dörp. Et oolde ‘cabinet des médecins’ (de praktiek) mit twie huusdokters het liekwels een ongekend tal (buten)deuren op een riegel. Niet allemaole mar de meersten hebben een bottien mit een tekst, zoas bi’jglieks de ‘Salle d’attente’ veur ‘Waachtkaemer’.

Mar om now mit een even in te vullen formelier in de waachtkaemer zitten te gaon, is eins krek even tevule van mi’j vraogd. Een aandere deure – mar iene zonder zoe’n plaetien – leek mi’j meer geschikt. Daor staot vaeke een grote plestieken blauwe ommeruildeuze waor (daenk ik) spul, krek as van et labberetorium in haeld en brocht wodt. Ok he’k daor al vaeke zoe’n bezorgmeneer of de wiekverpleegster in- of uutlopen zien. Dat leek mi’j dan ok de goeie deure veur de assistente of de administraosie…

Mooi dom vanzels mar zonder veerder nao te daenken stap ik deur die deure dus naor binnen en stao tot schrik van mezels mar meer nog tot grote schrik van een jongvrommes in een roem en té eupenvalende morgenjasse (peignoir), opiens in een huuskaemer mit de bekende lange taofel -nog- uutgebreid klaorstaon veur et morgenbroggien (petit déjeuner).

Wiels ze een hiel verhael tegen mi’j begon of te stikken, waor ik de inhoold van ok zonder woorden wel begreep, hul zi’j heur kraante overal tegelieke om et betien krek wat té bloot veur mi’j te bedekken. Mar ach, dat onwillige sloppe kraantepepier op ‘e vroege morgen…

Doe ‘k mi’j langzem (ja, slim langzem) ommedri’jen wol om disse ruumte mar liever weer te verlaoten verston ik liekwels van heur een weerhaeld ‘attendrez’ (waacht, waacht) en verdween et jongvrommes uut mien zicht. Al vot-en-daolik kwam een aander vrommes now de kaemer in. Die weerkende ik – an heur gezichte – as de ienige echte assistente van mien huusdokter.

Ze vreug beleefd wa’k mos en ik toonde heur et invulformelier. De Fraanse tekst die ‘k in mien heufd instudeerd hadde om heur te vraogen dat formelier invullen te willen, was in gien velden of wegen meer te bekennen. Mit mien uterst vrundelike verontschuldigings (je suis très désolé, très désolé) wodde de zaeke sportief oplost en begrepen we mekeer weer.

Bi’j et votgaon uut de kaemer leup ze even mit naor buten en wees mi’j op de deurbelle. A’k die een aandere keer s.v.p. mar wel bruken wol. Ik hope mar da’k dat tot zo lange ‘ontholen’ kan…

© Piet/er Bult (www.pbinfr.eu)

Graeg vernemen we jow reaksie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.