Kastverhael

“Jozef, Jozef, doedel daj’ binnen! Waoromme neem ie de tillefoon niet op. Ik heb je ok al de neudige sms ies toestuurd. Et hadde niet vule scheeld of ik had et Amber- alert inschaekeld. Zoks is gekhied netuurlik. D’r is rottig ni’js uut Den Haag. De minister-president wil dat alle manlu van achttien jaor en oolder DNA ofstaon. De wet is d’r deur. Je kun d’r niet meer onderuut. Et slimste is nog daj’ et doen moeten in et plak van je geboorte. Dat is veur jow ’s Heerenbarg. De wereld uut. Daor biwwe mooi klaor mit. Allienig omdat jow moeder zoneudig een kiend wol en gien partner, het ze daor in et klooster jow op de wereld zet. Wat doen we now? Et moet ni’je weke al gebeuren. Veur de vierentwintigste aovens om twaelf ure moej’ et zaekien inleverd hebben. Ik gao mit. Ik blieve niet allienig in huus.Gien daenken an. Ik lope ommes op alle daegen.”

Jozef staot op van et wark waoras hi’j mit doende was. “Gao eerst mar es zitten Marie. Daolik komt et kiend van de weeromstuit nog hier in de warkplaetse op ‘e wereld. Vertel now mar es rustig hoe as de boel d’r bi’j ligt. Ie kieken ja toe as een laeken dat nog nooit van de kaastplanke west het.”

Marie perbeert et nog een keer. Ze is now wat minder balsturig. Jozef geft heur een beker thee uut de thermoskanne. Intusken maelt et in zien heufd. Zomar vot veur een paer daegen. Dat komt him min uut in disse krisistied. Zien opdraacht om een kaaste te maeken moet klaor. Dat is beloofd. As et niet lokt kan hi’j de volgende klus ok wel vergeten. As ZZP’er is d’r ok gieniene die zien wark ofmaeken kan en as hi’j niet warkt is d’r gien verdienste. Mit een poppien dat huusvesting wil kan hi’j de centen wel bruken.

Uut de spiekerkiste pakt hi’j et mobieltien. “Gao now eerst mar naor huus Marie. Ik zal kieken wa’k d’r nog an doen kan. Lichtkaans kuwwe de reize nog wat uutstellen. In et ni’je jaor zol et beter uutkommen. Dan hewwe de meerste drokte wel had.”

Jozef belt mit allerhaande instaansies mar kriegt overal nul op et rekest. Uutstellen beginnen ze niet an. Hi’j komt d’r niet onderuut. Et moet angaon. Twie daegen en halve naachten warkt hi’j an de kaaste en brengt et ding teplak. Gelokkig is de klaant super tevreden en mag hi’j in et ni’je jaor een kammenet maeken.

De drienentwintigste reizen ze of. Marie het nog even op de bujjenradar keken en is daor niet bliede van wodden. Kode oranje, sni’j en iezel. Et oolde warkbussien staot klaor mit et alderneudigste an eten, drinken en kleraosie. Veur de wissighied nemt ze ok nog wat romperties en een pak pampers van de kleinste maote mit. Op et leste mement gooit Marie nog een dekbedde over alles henne. Stel je veur dat ze vaaste kommen te zitten mit de oolde brikke. Ze het et niet op koolde staon. Allienig Maxima nog even uutlaoten en de buren de sleutel geven dan kunnen ze vot.

Jozef, Marie en Maxima, de Duutse herder, wrotten heur een plakkien in de bus. Jozef klaegt nog dat de bus zo volpakt is as zollen ze een vorrels jaor votgaon. Marie zegt daor mar niks op. Ze perbeert nog wat meer plak te vienen veur heur dikke boek deur Max naost heur bienen zitten te laoten, in stee van op de veurbaanke.

Ze gaon. De Stellingwarven uut. Op naor de Aachterhoek.

Op et eerste stok van de A32 is de weg wel glinsterig mar nog wel te berieden. Krekt veur Stienwiek begint et te sni’jen. Dikke vlokken en et zicht is min. Even veur Meppel gliedt de auto veur heur de baarm in. Jozef kan nog krekt wat bi’jsturen. De schrik zit d’r goed in. Bi’j et tankstation besluten ze om mar even een schoft in te lassen. Ze bin al aanderhalf ure onderwegens, wiels ze aanders disse kilometers binnen een half ure doen. Een broggien en een beker koffie doen heur goed. Jozef tankt de bus nog even vol. Een vrouw die ok staot te tanken, vraogt waoras ze noar toe moeten. Zi’j is uut Vaossen kommen en aachter Zwolle was et goed mis. Meer as een ure het ze in de file staon omdat d’r auto’s wegsleept wodden. Neffens heur konnen ze beter weeromme gaon.

Dat kun ze dus niet. Op ‘e radio bin de ni’jsberichten en dan de verkeersinformaosie. Veur de A50 en de A28 nao Zwolle gelt kode rood. Daor kuj’ niet meer over de weg. Wat now? De tom-tom wiest de alternaotieve route an over Raolte en de Holterbarg. De Holterbarg kun ze wis niet over. Dan mar Raolte, Zutphen, Doetinchem. Ze bin al uren onderwegens. Bi’j kefee ‘De Leste Stuver’ eten ze een bottien petat en een gehaktballe. Maxima weigert de honnebrokken en maekt goelende geluties. Jozef laot Maxima nog mar es in de baarm uut.

“De hond vuult heur niet goed,’zegt hi’j. “Ik wol wel dat we te plak weren.”

Mit et mobieltien perbeert Marie of ze kontakt kriegen kan mit hotel Landscroon waoras Jozef een kaemer risserveerd het. Ze kriegt heur an de lijn, zegt dat et wel wat laeter wodden kan. De vrouw an de aandere kaante zegt dat et weer hiel min is. Ze bin bange veur insni’jen. Ze wil zels ok graeg op huus an. Ze zuukt wel naor een oplossing en belt weeromme. Bi’j Gorssel rieden ze krekt zo hadde as dat ze mit de bienewaegen doen zolllen. D’r is ok haost gien verkeer meer op de weg. Ze stoppen even omdat Marie al veur de darde keer wat waeter kwiet moet. Ze is slim min op de gang. Jozef moet heur goed beetholen. Dan gaot de tillefoon. De hotelbaos. Hi’j melt dat krekt veur

’s Heerenbarg een koetshuus is. De deure is los. Et bedde staot klaor. Ze moe’n heur veerder zels mar redden. Marie zocht en zocht. Ze had al piene in de boek van et idee dat ze nargens een plak veur de naacht vienen zollen. De piene in de boek blieft. Maxima wodt ok onrustiger now. Die wil mar overaende kommen. Marie blieft heur wat daele drokken. Evenpies veerder staot een auto mit de lochten an te knipperen. De wegenwacht. Een reddende engel. Veurzichtig perbeert Jozef te stoppen. De wegenwachtman vraogt wat heur doel is. Hi’j wil wel veurrieden. Mit een gang van krekt tien kilometer rieden ze aachter mekeer an. Veur heur uut riedt now een sni’jschoever. Naost de weg bin al dikke dunen. Et het nog nooit zo stille west in de auto. Marie heur lippen bin zo liekt et wel bevreuren. Allienig Maxima blieft zachies janken. Marie had docht dat de piene in de boek now wel over zol gaon mar et liekt wel slimmer te wodden. Zo now en dan is et krekt as dat d’r een pielke deurhenne schiet. Ze zegt et niet tegen Jozef. Die moet de kop d’r bi’j holen. De bus moet op de weg blieven. As ze Zeddam had hebben zegt Jozef: “Nog mar een peer kilometer gelokkig. Marie laot een zocht die heur uut de tijén liekt te kommen en geliek raost ze AUUUUWW. Jozef daenkt krekt op tied: remmen. Et zol nog op de kop verkeerd kommmen. De gele wegenwachtauto remt now of en ried een dam op. Ze bin d’r.

D’r braant een butenlocht. De deure is los. Marie perbeert uut de bus te kommen. Maxima blieft in de auto liggen. Marie wil zitten en liggen toegelieke mar blieft ronties lopen.

“Ïk daenke dat et poppien besleuten het om de wereld te zien.” zegt ze. De engel van de wegenwacht die nog doende is mit de spullen uut de bus te haelen, schrikt en zegt dan:

“Ik blieve, ik helpe.” Tegere moe’n we dit wel opredden. Marie zuukt et bedde op.

Die aovend hebben Jozef, Marie en de reddende engel et drok had. D’r wodt een kiend geboren. Een jongien.

Nao alle drokte lopt Jozef naor de auto om Maxima in de kunde te laoten kommen mit et poppien. As hi’j weeromme komt is hi’j niet allienig. In et dekbedde nemt hi’j de herders mit. Maxima en nog vuuf herderties. Duutse herders. En dat allemaol in ‘sHeerenbarg!

Jimmy

Een gedachte over “Kastverhael

Laat een reactie achter bij Roely BakkerReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.