Een kastverhael

Mien beurs is krekt een siepel. A’k him los doe moe’k slim goelen.  

‘Ik vliege nog even naor de apteek om de medisienen, Berend. Et kan krekt veur ’t sluten’ As Martsje drok doende is om de fiets uut et hokke te kriegen komt Berend op heur toe. ‘Neem ok een lekkere zoolte mit. Daor he’k dochs zoen zin an. Op vri’jdag staot visboer Jan altied bi’j de Jumbo. Et is al lange leden daw’we dat over de tonge kregen’

‘ Bi’j now hielemaole belataofeld Berend. A’k de knippe los doe moe’k ommes al goelen. Nee, dat soorte van luukse kuj’ disse maond wel vergeten. Alles veur de lekkere mond zit in et weeromme betaelen an de vrunnen, die oons nooit vergeten mit heur blauwe brieven. We moeten zunig,zunig en nog honderd keer zuniger’

Martsje geft him nog gauw een tuut op zien kaele kop. ‘ Goeije’

Bi’j et spoor moet Martsje waachten. An de aandere kaante staot heur kammeraodske Jos. Die bedudet heur om een praotien temaeken as de trein veurbi’j is. Dat komt heur now niet uut. Over een peer minuten gaot de apteek dichte. Ok mit gebaoren laot ze dat weten. Gelokkig gaon de spoorbomen al gauw weer omhoge. Rap op de apteek an. Krekt op tied, de apteker is al bi’j de deure om of te sluten.

As Martsje d’r weer uutgaot en onderwielens de medisienen opbargt in de tasse, ziet ze de beurs. Zol ze Berend dochs nog trakteren kunnen? Et is wel slim droevig in heur knippe. Ze telt de losse munties, Lichtkaans kan ze d’r wel een dikke makreel veur haelen, Die is best groot en dan kunnen ze daor ’t aovend wel de stoete mit beleggen en dan speert ze veur morgen ok nog et vleis uut, zovule blieft d’r wel over. Ze keert de fietse en gaot binnendeur op de visboer an.

Bi’j de ofvalkonteners van de Jumbo is et krekt of beweegt d’r wat. Een schaad. Martsje twiefelt even: deurfietsen of ommekeren. Nog een keer ziet ze et schaad van een meenske mar now an de aachterkaante. In et tweeduuster kan ze niet vule zien. Ze zet de vaort d’r in. Wegwezen!

Bammm….Inienen ligt Martsje naost de fiets mit naost heur een vrouw of is et een maegien nog. O…gottegot. Martsje ziet de dikke boek van de aander. Die kiekt heur an mit grote schrikogen. Wat krebenterig perbeert ze weer in de bienen te kommen. Ze lopt naor de aander en perbeert heur omhoge te hijzen. Nog hieltied komt d’r gien geluud uut de vrouw. Martsje schaekelt over van et stellingwarfs naor et nederlaands. Gien sjoege. Dan heurt ze: ‘Sorry, I am guilty’ . Dan ziet Martsje op de grond om heur henne allemaol kepotte tomaten en een komkommer. De vrouw ziet dat Martsje daor naor kiekt en perbeert ze weer bi’j mekeer te gadderen. Martsje stikt de haand uut en zegt: ‘I am Martsje, who are you?’

Meryam, I am from Koerdistan en I am pregnant’.

De vrouwluden glimmen naor mekeer. Martsje nemt Meryam mit naor de Jumbo en bi’j de koffietaofel in de winkel komt ze wat meer te weten. Meryam mos vluchten en het gien onderdak, gien geld en het ok nog wat onder de schulk wat d’r niet lange meer onder wegkroept wezen zal.

Kordaot zegt ze: Jow kommen mit naor mien huus. Daor praoten we veerder. We gaon even naor de visboer om een makreel. As ze Berend een betien op ‘e hoogte brocht het en die veur de vrouwluden een koppien drinken en een broggien makreel veurzet het, begint Meryam heur verhael.

Meryam vertelt:

‘Ik woonde in Koerdistan mit mien vader,moeder, een breur, en een omke. Ze hakkelt en zocht as ze praot. We hadden et goed. Mien va en omke hebben wark in een abbekaotenkantoor. Genoeg brood op de plaanke. Deur oons kristelik geleuf wodde d’r een protte vri’jwilligerswark van oons vraogd in de karkelike mienschop.

Mien oolden weren niet zo fanatiek in et geleuf mar uut de baand springen was d’r beslist niet bi’j. Et mooie leven hul zoen betien op doe ik veertien jaor was.

Mien oolden vunnen et tied wodden om es uut te kieken naor een geschikte man veur mi’j. Dat vuulde slim verkeerd. Ik begun et vremd te vienen da’k daor wel van griezen kon. Ok as mien vrundinnen over dit soorte van mannendingen praotten, docht ik allienig mar: Harrekrastus. Deurdat ik graeg mocht leren en zee da’k naor de universiteit wol, kon ik de boel nog wat uutstellen. Ik mocht in de stad op een flettien wonen gaon.

Op de opleiding veur vrouwendokter kwam ik heur tegen. Et was of ik in braand ston. Doe wust ik da’k veur de vrouwenliefde gaon mos om gelokkig te wodden en toegelieks ongelokkig. In oonze kultuur is een relaosie mit iene van etzelde geslacht een doodzunde. Ik dost d’r niet over te praoten. Alles mos in et geniep. Et gong hiel lange goed mar op een dag ston mien breur veur de deure en mos ik mit naor huus. Daor he’k van mien (lieve) vader en omke een beste oframmeling kregen en doe wodde ik opsleuten in de kelder van oons huus.

Et kon nog slimmer.

Ik wol niet om liek. Ok niet nao weken. Trouwen mit een man wol ik absoluut niet. Mien vader en omke hebben doe wat mannen betaeld om mi’j weer op heur rechte pattien te kriegen. Ze kwammen mit heur vieren in de kelder en doe bin ik deur heur meermaolen verkracht. Ze dochten da’k nao een peer uren wel genezen was. Dit is et risseltaot. Ze wiest naor heur dikke boek.

Mien moeder het mi’j stiekem uut de kelder haeld en gaf mi’j een rogtasse mit kleren, eten en een paspoort. Ze zee nog da’k zo veer meuglik vot gaon mos.

Liftende bin ik tot hier kommen. Vrachtrieders wollen wel in natura betaeld wodden. Et kon dochs al gien kedogien meer opleveren dat was al gauw dudelik. De leste het mi’j bi’j de ofslag d’r uutgooid. Al een peer daegen slaop ik aachter in et fietsenhokke bi’j van der Valk. Et is wel koold mar ik heb wel eten. D’r wodt een protte eten in de konteners gooit. Zo red ik me wel. Ik daenke niet meer in et veuren al zol dat wel moeten want et kientien komt over een peer weken mit de kastdaegen. Mien naeme is Meryam, vernuumd naor Maria. Die kreeg ok een kiend en wust ok niet et plak waoras ze et poppien kriegen zol. Een peer duzend jaor laeter herhaelt et him.

Bi’j de aandere Maria (Martsje) stroomt et waeter uut de ogen. Ze staot op, kiekt Berend an en zegt: ‘Kom. We moen et uutvanhuzersbedde klaormaeken Berend. Meryam en heur poppien moen in de rust. Wi’j moe’n oons hier eerst mar mit redden. Ni’je weke schaekelen we de hulpinstaansies wel in’. Wi’j eten van alles wel een leepvol minder. Dan hebben we alle drie genoeg’.

Jimmy 2017

Graeg vernemen we jow reaksie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.