No: 5

‘Vandaege is nommer 5 an de beurt. Hej’ d’r wat nocht an Roelof?’ Margje waacht et antwooord niet of. Ze frommelt al an de sluting van et hekkien. ‘Zollen ze een hond hebben?’ Roelof kiekt heur wat smiespelig an, ‘Een turk mit een hond. Hoe gek willen je et hebben. Je hebben je huuswark dochs wel daon?’ Ze doen et hekkien weer goed toe en toffelen op de veurdeure an. Dan wiest Margje, Roelof een huus in de tuun an. Daor woont nog meer. ‘Et liekt wel zoen kontainerhuus. Je weten wel, zoen huus waor je de maantelzorger kun beroepen’ Ze bin now wel hiel ni’jsgierig wodden.

As ze op de belle drokken willen, gaot de deure al los. ‘ Jim bin mooi op tied. Kom d’r in. Wel graeg de schoenen uut. Dat bin we zo went. Aj’m niet op sokken lopen willen dan staon onder kapstok sloffen in alle maoten. Ik zal eerst mien naeme zeggen. Ik bin Ayhan’. Ze voesken. Daor kun ze wel mit deurgaon want d’r komt een vrouw op heur toe mit een kleine poppe op ‘e aarm. ‘Mien vrouw Aggie’ zegt Ayhan ‘en oonze jongste Aleyna’ Alweer een veuroordiel wat niet klopt. Aggie het gien heufddoek en heur blauwe ogen en lochtige huud en haor doen niet slim turks an. Aggie ziet dat Margje en Roelof wat raer opkieken. ‘Ja dat is ok nog meuglik’ zegt ze lachend. We bin allemaol in Nederlaand geboren. Allienig mien schoonheit is een geboren turk. Ayhan is deurlopen naor de keuken en komt mit een blad koppies, thee en koffiekanne weeromme. Wiels ze heur te goed doen an et koppien drinken praoten ze over Ayhan zien wark. Ok Aggie gaot weer an et wark in de kapsalon as ze et zwangerschapsverlof d’r op zitten het. De beide ooldste kiender, Amira en Abdul, gaon al naor de basisschoele. De schoonoolden passen op as zi’j beiden an et wark binnen. Dat gaot makkelik want ze wonen dichtebi’j, in de tuun’. Aggie wiest naor et huus aachter heur. ‘Ja, ik had et al zien’, zegt Margje. ‘Wat biezunder, hoe kommen jim d’r bi’j?’ Ayhan zegt: Oons huus is te klein om mit zien allen in te wonen. Doe hebben we op et internet zocht naor een oplossing. De tuun is groot genoeg om dit verblief in te bouwen. Jim moe’n daokik mar even kieken gaon. Je hebben een kaemer mit een keuken, een roeme slaopkaemer mit een badkaemer en een bi’jkeuken. Mien oolden bin d’r slim wies mit. Wi’j ok want now hew’we ze in de buurte. Dat wollen we allemaol hiel graeg. Mien moe het wat perblemen mit et hatte en mien vader kriegt al mar meer last van de geschiedenis, zeg mar. Ik zal ze wel even bellen, dan kun’ ze et zels vertellen’. Ayhan lopt naor een soorte van babyfoon en zegt: ‘ Dede Ali, kommen jow mit Anneanne Aysen hier op an? De meensken van de gemeente bin d’r. Ze willen ok graeg mit jim praoten’.

Niet vule laeter kommen twie zestigplussers deur de keuken in de kaemer. De man stelt him veur as Ali en wiest naor de vrouw: ‘Aysen’. Ze kriegen een bakkien thee van Aggie en praoten wat over et doel van de raodsleden. Roelof mient heur een komplemint maeken te moeten over et praoten van de nederlaadse tael. Dat schiet Anneanne Aysen in et foute kielsgat en ze gaot keersrecht zitten. ‘Dat heur ik now altiet mar ik bin hier geboren! Ik zeg dochs ok niet dat jow knap praoten’. Dede Ali beddet heur wat daele en zegt: ‘Lichtkaans dudet hi’j op mi’j. Ik bin wies mit et komplemint, ik heb mi’j de tael eigen maeken moeten’.

‘Kuj’ oons vertellen hoe dat jow hier op an kommen binnen?’ Margje kiekt Ali an. Ali zucht even en zegt dan: ‘Et is nogal een vervelend verhael mar aj’m et echt weten willen kan ik dat kwiet an jim. We moe’n wel de tied in gaten holen want de kiender kommen zo uut schoele en ze weten nog niet alles van mien vlocht. Ja, ik bin hier as vlochteling kommen mar dat is al mennig jaoren leden. Ik bin disserteerd uut et turkse leger. In mien laand is et nog zo daj’ een peer jaor dienen moeten. Aj’ d’r goed geld tegen an smieten kuj’ et ofkopen of een aander in jow plak gaon laoten. Mien vader wol niet da’k in ’t leger dienen zol. Hi’j bedong dat ik veureerst wat jaoren uutstel kreeg omda’k dan mien studie bouwkunde ofmaeken kon. Dat gebeurde mar doe wodde mien vader ziek. In tied van een ogenblik raekte hi’j weg. Ik as ooldste zeune mos mi’j inienen bekommeren om et bouwbedrief van mien vader en wodde geliek de baos in et gezin. Zo is dat in Turkye regeld. Ik kreeg nog een jaor uutstel en wodde doe oproepen. We hadden op dat memint gien geld genoeg veur een invaller. Et was een vreselike tied. Lichaemelik en geestelik wodden je slim mishaandeld. Op een dag he’k een bevel om mien kammeraod daele te houwen weigerd en doe wodde ik verbannen naor een strafeiland. Daor wodden je naor toe brocht. De kleren mossen uut. Ze jaegden je zo naekend et laand op, zonder eten en drinken. Je mossen je zels mar redden. Gelokkig bin ik daor nao verloop van tied wegkommen. Daor he’k hulpe bi’j had. Ze hebben mi’j naor een boot brocht en zorgden d’r ok nog veur dat d’r een auto klaorston. Zo bin ik in dit laand terechte kommen. Dat was disserteren en daor staot een hiel zwaore straf op. Mien bedrief wodde vorderd deur de staot en mien moeder en mien zussies mossen et huus uut en wodden daegeliks in de gaten hullen. Hier weren d’r meensken die mi’j veerder hulpen. Ik mos me wel alle weken melden bi’j de IND. Om een verbliefsvergunning te kriegen bin ik mit Greet, een vrouw uut Enschede trouwd. Dat was een meuglikhied. We hadden gien echte relaosie. Ze was ok dik twintig jaor oolder as ik. Ik bin heur o zo daankber. Veurig jaor is ze wegraekt. We missen heur slim. Nao de scheiding bin ik mien vrouw tegenkommen. We hebben et hiel goed mit mekeer. We bin van ’t veurjaor nog in Turkye west. Dat mos goed wezen om mien naachten weer rustig te kriegen. Et is mien laand niet meer. We gaon d’r ok niet weer henne. Hier hebben we et poer best’.

‘Dede Ali, Anneanne, wodt d’r bi’j de aachterdeure roepen. Abdul en Amira bin uut schoele. Margje en Roelof besluten om op te stappen. De ni’je overburen, een koppeltien asielzukers, zal hier gien perblemen ondervienen. Margje vraogt of ze morgen nog een keer kommen meugen om over asielzuukers te praoten. Dat mag en dan zeggen ze gedag.

De volgende dag as Roelof en Margje an kommen lopen, vliegt de deure al los. Ayhan roept al: ‘Kom d’r mar gauw in. De thee is haost klaor’. As ze zitten komt et praot al gauw op de huusvesting van de ni’je buren. Aggie zegt daolik toe dat ze wel as vrijwilliger an de slag wil. Mien schoonheit wil wel tolken. Hi’j is et turks en arabies wel machtig. Ok kan hí’j’m verplaetsen in de situaosie van de ni’je buren. Hi’j is ommes erveringsdeskundig. Roelof pakt zien notisieboekien d’r bi’j. ‘Hej’m d’r bezwaor tegen da’k zo now en dan wat opschrief? We gaon de iele buurte bi’j langes en a’k in de Raod veslag uut moet brengen, moe’k de boel wel goed op een riegien hebben. Nee, we brengen gien verhaelen van jimzels bi’j de vergeerdering. Dat heurt niet. Dat mag ok niet. We moeten allienig angeven of jim de ni’je buren welkom hieten kunnen in de straote. Et is de bedoeling dat d’r twaelf femilies wonen gaon in de oolde schoele. Die wodt daorveur verbouwd. Ieder kriegt een kleine woonkaemer mit een keukenblok, twie slaopkaemers mit een waskbakkien en een eigen poepdeuze. Op de gang kommen een peer badkamers veur gezaemelik gebruuk en een waskeuken. De hal van de schoele wodt een ruumte waoras iederiene gebruuk van maeken kan. Daor kun ok taellessen en lessen over oonze kultuur geven wodden. Et moet een echte ontmoetingsruumte wodden. Kiek hier he’k een tekening. Bekiek him mar’.

Aggie is de eerste die weer praot nao et bekieken van de tekening. ‘Ik vien et geweldig dat jim dit an oons weten laoten. Ik daenk dat dit soorte van bezukies de meensken aordiger daenken laot over de opvang in de schoele. Netuurlik hebben wi’j ok oonze zorgen over weeerdevermindering van oons huus. Gelokkig bin we niet van plan om te verkopen. Et schrikt oons ok niet of daw’we ni’je buren kriegen mar ik daenk dat hier in oonze straote dochs nog wel meensken een protte vraogtekens zetten. Ze wodden now in ieder geval serieus neumen. Et het oons ok muuite kost om in te burgeren in de buurt. Meensken weren slim ofwaachtend. Doe we hier een peer weken woonden, hew’we een eupen- huus- feest geven. De opkomst was om te goelen. Allienig de naoste buren kwamen veur een borrel. Mit heur was et van et begin of an goed. We lopen de deure niet plat bi’j mekeer mar bin d’r wel veur mekeer. De pubers van hiernaost passen wel es op oonze kiender. Mit de meensken van et eerste huus kregen we mar gien kontakt. Ze bin slim op heurzels en daor is niks op tegen netuurlik mar et zinde oons niet echt. Mien schoonmoe het d’r doe wat op vunnen’.

Anneanne Aysen is ok anscheuven. ‘Ik heb gewoon an de belle trokken. et duurde lange veur ze de deure los deden mar ik bleef staon. Ze kwamen mit heur beiden. Ik zee: Neem me niet kwaolik mar ik heb een perbleem. We kriegen eerdaegs eters uut et westen en die wollen graeg een oolderwets streekgerecht pruven. Mien schoondochter kwam mit zoerstip. We hebben dat wel es had mar we weten niet hoe we dat klaor maeken moeten en al hielendal niet wat d’r in gaot. Kun jim oons helpen? Ik mocht d’r inkommen en de buurman leup geliek deur naor de boekekaaste. Kwam weeromme mit een boekien over streekgerechten en iene van Reitze, de tillevisiekok van de Jouer. We hebben zuver even gezellig praot. Et is een begin now? De koppies en paanties wodden weghaeld en de borrelglassies kriegen heur plak op ‘e taofel. Et wodde slim genoeglik daor op nommer 5.

‘Et liefste zol ik hebben dat de hiele oorlogsindustrie op de flesse gaot en dat d’r gien geld meer is om nog van die smerige bommen te gooien. Dan zollen we gien vlochteling meer hoeven te huusvesten. Dit wark zollen we kwietraeken en dat zol me niet spieten. Dochs bin dit soorte van bezukies veur mi’j goold weerd,’ zegt Margje tegen Roelof. Die kniept heur as antwoord even in de aarm.

Jimmy

Kommende weke nr. 7