Ik zal een jaor of vuve, zesse west wezen, niet oolder want ik gong nog niet naar schoele, doe ‘k veur de eerste keer naor et kastfeest van de zundagschoele moch. Et was al schiemerig doe mamme en ikke van huus gongen. Mamme hadde me goed inpakt want et was koold en d’r lag een laogien sni’j. Van veer koj’ de verlochte raempies van et kleine karkien al zien. Een zaacht oranje schiensel speulde over de sni’j. In et pertaoltien pelde mamme me uut de dikke winterkleren. De leerzen mossen uut en ze toverde een peer dikke sokken uut et tassien, die kreeg ik an. Zels hadde ze klompsokken mit.
De juffer van de zundagschoele nam me bi’j de haand en brochte me naor veuren. Daor zatten al een stokmennig ukken liekas ikke. Ik keek me de ogen uut naor al de dinkies in de kastboom. Zoe’n grote boom mit zovule keerzen ha’k nog nooit zien. Thuus hawwe een boompien in de wasketel. Die ketel was inpakt mit een wit laeken. In oons boompien zatten kleurde keersies. In disse boom lange witte keerzen, de ballen in de boom weren ok wel een keer zo groot as die bi’j oons thuus.
Naost de boom zat een vrouw aachter een meziekinsterment. Now weet ik dat et een orgel was, mar dat woord kende ik doedertied nog niet. Pattie vassies die ze speulde, kende ik wel. – Stille nacht- en et vassien over – de herdertjes -. Die zong ik altied tegere mit opoe.
We kregen allemaole een beker waarme sukelaomelk. De juffer vertelde over een kleine poppe die in een voerbak kwam te liggen. Dat leek me hiel vremd. Ik vun et slim zielig. Mien kleine zussien hadde een ledikaantien dat deur mien ome maekt was. In die stal weren ok nog een osse en een ezel. Et griezelde me an. Stel je toch es veur dat die beesten dochten dat d’r vreten in de voerbak lag. Et was zuver een oplochting doe de vrouw aachter et orgel weer begon te speulen.
D’r wodde nog een keer sukelaomelk rondpat, now mit een hiel lekker snupien d’rbi’j.
Doe de vrouw stopte met speulen, kwam d’r een man naor veuren, die vertelde over een knienegien dat de weg kwiet was. Ik was hielendal waarm en rozig wodden en schrok zuver doe de meziek op ‘e ni’j begon. Elkeniene kwam in de bienen en ik begreep dat et oflopen was.
Bi’j et naor buten gaon kregen de kiender die al naor schoele gongen een zakkien mit een boekien en wat lekkere dingen d’rin. De ukken, ikke dus ok, kregen een sinesappel. Een hiele dikke, ik mos him mit beide hanen beetholen. Sinesappels kende ik wel, mar ik kreeg nooit een hiele en al hielemaole niet zoe’n dikke. D’r zat een pepiertien ommetoe mit een mooi plaetien d’rop. Ik was zo wies as een protter mit die sinesappel. Gien daenken an dat mamme him in et tassien kreeg. Ik wol him zels beetholen.
Dat was et domste wa’k doen kon. Doe ik him in de hanen ommedri’jen wol om nog es naor et plaetien te kieken, ontkwam hi’j me. Hi’j rolde de stoepe veur et karkien of en kwam op et pad in de sni’jprakke telane. Dat was nog niet zo slim west as d’r krek op dat ogenblik niet de ienigste auto, die bi’j et karkien ston, langes kommen was.
Doe de auto vot was, was d’r van mien prachtige sinesappel niks aanders meer over as wat oranjekleurige prut in een deurwiekt pepiertien.
Dat mamme zee dat et mien eigen schuld was en dat ik heur et ding ok in et tassien hadde moeten laoten doen, maekte et d’r niet beter op.
Roely
Eenvoudig zaalkerkje zonder toren uit 1937, gebouwd voor de Nederlandse Hervormde Evangelisatie in de buurtschap Nijensleek. Het gebouwtje ging in 1986 door brand verloren.